پاریدولیا ، پدیده روانشناختی جالب که اکثر مردم با اون درگیر هستند .
سلام به همه شما دلبر ها ، امیدوارم تا اینجا تابستون برای شما بجز بخش گرمای بی سابقه، خوب و زیبا بوده باشه .
گایز امروز قراره براتون از یه پدیده روانشناختی جالب به اسم پاریدولیا بگم که مطمنم برای اکثر شما حداقل یه بار اتفاق افتاده یا حتی در طول روز باهاش درگیر هستید .
تاحالا براتون اتفاق افتاده که وقتی به به آسمون و به ابر ها نگاه می کنید ، انگار چهره یه آدم یا حتی یه حیون رو از شکل ابر ها تشخیص میدید ؟
یا به طور مثال برای خود من این اتفاق بار ها افتاده ، وقتی شیر آب رو می بینیم حس می کنم ، چشم و دهن داره و داره بهم نگاه می کنه 🙂
گایز های زیبا رو ، به این پدیده در علم روانشناسی پاریدولیا میگن.
در ادامه مقاله قراره با مبحث جذاب پاریدولیا بیشتر آشنا بشیم. و متوجه بشویم آیا ما دچار پاریدولیا هستیم یا نه!
مفهوم علمی پاریدولیا چیست ؟
به دیدن اشیاء یا الگوهای آشنا در اشیاء و یا الگوهای تصادفی یا غیرمرتبط، پاریدولیا میگن .
این نوعی آپوفنیا ( ارتباط پنداری ) هست که یک اصطلاح عمومی تر برای تمایل انسان به جستجوی الگوها در اطلاعات تصادفیه.
معمولا اغلب تصاویر پاریدولی که می بینیم ، صورت انسان هست .
تفاوت تاثیر پذیری پاریدولیا در شرایط مختلف
عاقا!
دوستان روانشناس اومدن یه تحقیقی در این باره داشتن ، البته در زمان و سن های مختلف ، هدف از این تحقیق و آزمایش هم این بوده که متوجه بشن ، شرایط زمانی و سنی تا چه حد می تونه در شدت حساسیت افراد به پاریدولیا تاثیر داشته باشه ؟
طبق این آزمایش که در مقطع زمانی مختلف (6 صبح ، 12 ظهر و 2 بامداد ) شکل گرفته ، متوجه شدن ، سطح استرسی که افراد دارن هیچ تاثیر بر حساسیت و واکنش ها نسبت به پاریدولیا نداره .
ولی جالبه بدونید ، با بالاتر رفتن سن مخصوصا 40 سالگی و بالاتر ، معمولا واکنش ها به پاریدولیا بیشتر میشه و بعد از 4 دهه زندگی کردن ، ممکنه چهره انسان و حیوانات رو بیشتر روی اشیاء ببینید .
و همچنین طبق این آزمایش ، خانوم ها نسبت به این پدیده روانشناختی نسبت به آقایون حساس تر هستند.
سیگاری های و کسانی که به هر مواد مخدری اعتیاد دارند و به صورت طولانی مدت مصرف می کنند هم ، ممکنه چهره های انسانی بیشتر داخل اشیاء پیدا کنند .
گایز نکته جالب تر اینه که معمولا در شب و اوایل صبح ، راحتر پاریدولیا رو تشخیص میدیم ؛ این در حالی هست که واکنش ها به این موضوع در ظهر خیلی کمتر هست.
گایز های زیبا ، ما انسان ها اصولا اجتماعی هستیم و اینکه توانایی چهره خوانی یکی از مهمترین کار هایی هست که می تونیم اون رو خوبی انجام بدیم تا هم نوع خودمون رو بشناسیم .
حتی وقتی یه شخص رو برای اولین بار می بینیم، سعی می کنیم با یه نگاه کلی به ظاهر ، صورت و رفتار شخص ، شخصیت درونی اون رو حدس بزنیم و به سوالات زیر جواب بدیم ؛
-آیا اون فرد آدم مهربونیه ؟
- آیا قابل اعتماده ؟
- و…
- وقتی ما شروع به دیدن جسم یا انسانی می کنیم ، مغز ما استارت میزنه تا محرک های بصری جدیدی رو بر اساس انتظارات و اطلاعات قبلی ما پیدا کنه .
- و از اونجایی که صورت ، بخش مهمی از بدن هر انسان هست ، چندین ناحیه از مغز تمرین داده شده برای این که سریع تر از هر محرک بصری ، اون رو شناسایی کنیم .
- جالبه بدونید تشخیص اشیاء ، داخل مغز ما حدود یک چهارم ثانیه طول میکشه و ما به عنوان یه انسان می تونیم چهره ها رو در عرض 1 دهم ثانیه تشخیص بدیم .
- حالا یه سری مطالعات تصویربرداری مغز نشون داده که اون مناطق ممکنه بیش از حد حساس باشه و سعی بر پیدا کردن چهره در جاهایی که وجود نداره داشته باشه .
- حالا من تا صبح دوست دارم از مطالعاتی که در این باره انجام شده براتون بگم :))
- واقعا جالبه ،مگه نه ؟
- طبق یه سری آزمایشاتی که انجام شده ، شرکت کنندگان گزارش دادن ، در بیش از 25 درصد از تصویر های برفکی که بهشون نشون دادن ، چهره های توهم آمیز دیدن، در حالی که اصلا چیزی وجود نداشته .
- فک کن!!
آیا مغز ما متوجه فریب خوردن از اختلال پاریدولیا می شود ؟
گایز های جذاب ، چون این موضوع یه نوع اختلال مرتبط با موضوع روانشناسی هست ، جواب همه سوالات ما طبق اسناد علمی و یه سری آزمایشات پیگیری میشه .
محققان بعد از انجام یه نوع تصویر برداری به نام مغناطیس نگاری مغزی، با اندازه گیری های مغناطیسی ناشی از جریان های الکتریکی در مغز ، به این موضوع رسیدند که مغز عموما یه چهره رو در عرض ربع ثانیه به عنوان یه چهره توهم آمیز تشخیص میده .
خیلی جالبه گایز !
شما حتی وقتی از جعلی بودن چهره ای که داخل اشیاء می بینید مطمئن هستید ، اما همچنان می تونید اون چهره رو در شی تشخیص بدید.
دیدن 3 نقطه برای نشون دادن چشم و دهان ، برای مغز ما کافیه تا بتونه با استفاده از الگوی قبلی ، تصویر سازی کنه .
آیا حیوانات هم دچار اختلال پاریدولیا هستند ؟
جالب ترین بخش این مقاله این هست که این اختلال صرفا محدود به انسان ها نیست و حیواناتی هم وجود دارند که نسبت به چهر و اشیاء واکنش و حساسیت نشون میدن .
به طور مثال میمون های ماکاک ، وقتی اشیاء شبیه به چهره می بینند ، واکنش هایی مثل ما انسان ها از خودشون نشون میدن .
این موضوع نشون میده که پدیده پاریدولیا در اعماق مغز اجتماعی اجداد نخستین ما وجود داشته .
خب گایز های جادویی !
من اصلا دوست ندارم این پدیده رو به عنوان یه اختلال بشناسم ، چون به نظرم خیلی باحاله ( البته به هر حال نظر من اصلا مهم نیست ).
در ضمن هر وقت حس کردید هر اشیاء ای که کنارتون هست ، چشم و دهن داره ، شما توهم نمی زنید فقط و فقط پای پاریدولیا جون در میون هست .
امان از این اسم های باکلاسی که دنیای روانشناسی داره :)))
بخدا اگه بتونیم 3 بارپشت سر هم بگیم پاریدولیا ، پاریدولیا ، پاریدولیا ..
در همین نقطه اوج باهاتون خداحافظی می کنم ، چون دیگه دارم چرت و پرت میگم .
راستی چند مدل از تصاویر مربوط به پاریدولیا رو براتون اینجا گذاشتم ، حتما ببینید!.
خیلی باحاله :)))
بای تا های.
