به اعتقاد کارشناسان رابطه و تحلیل گران رفتاری چندین نشانه برای تشخیص عدم صداقت و دروغ گویی همسرتان وجود دارد که تشخیص دادن آن ها کار زیاد سختی نیست فقط کافی است به تغییرات کوچکی که در رفتارهای نرمال او ایجاد شده است دقت کنید. در واقع برای تشخیص دروغ باید به رفتارهای نرمال یک شخص دقت کنید. هر تغییری در رفتارهای نرمال او یعنی به خاطر دروغی که گفته است تحت فشار است و شما را فریب می دهد. شاید از شما کمی فاصله بگیرد، شاید هم بیش از حد به شما محبت کند. از روی این تغییرات که کمی با حالت عادی او فرق دارد باید تشخیص دهید که در حال فریب دادن شماست.
اگر به شما گفته است که کجا می رود اما در صفحه اینستاگرامش عکس هایی از یک مکان دیگر به اشتراک گذاشته است نشان دهنده این است که یا برنامه اش یکباره تغییر کرده و یا به شما دروغ گفته است.
شخصی که می گوید “هرگز دروغ نگفته است” به طور حتم دروغ می گوید. همه آدم ها در طول عمر خود دروغ های مصلحتی زیادی گفته اند. البته دروغ های مصلحتی چنانچه هیچ عواقب بدی نداشته باشند گفتن آن ها مانعی ندارد.
اگر فردی که همیشه هنگام صحبت به چشم هایتان نگاه میکرده است زمانی که از او سوالی می پرسید تماس چشمی با شما برقرار نمی کند نشانه این است که در حال دروغ گفتن به شماست.
کسانی که دروغ می گویند ناخودآگاه هنگام صحبت کردن از شما فاصله می گیرند تا بتوانند با شما فاصله عاطفی ایجاد کنند.
با متهم کردن شما به دروغ در حال تایید کردن عمل زشت خودش است. وقتی همسرتان به شما دروغ می گوید با خود فکر می کند شما هم متقابلا همین کار را با او خواهید کرد.
شنیدن این که همسرتان آن شخصی که قبلا می شناختید نیست از زبان دیگران کمی سخت است. شاید در ابتدا حرف های آن ها که رفتارهای مشکوکی از همسرتان دیده اند را نادیده بگیرید. اما اگر چندین نفر این را تایید کنند و دلیل و مدرک بیاورند بهتر است گفتگویی با همسرتان در این رابطه داشته باشید.
من به ترجمه متون روانشناسی و سبک زندگی علاقه دارم و امیدوارم این مطالب در زندگی شما مفید و موثر باشد.
شما چطور به دیگران اطمینان میدید که دروغ اگه عواقب بدی نداشته باشه، اشکال نداره؟ مگه دیگران پیشگو هستن که بدونن چی عواقب داره چی نداره. اگه عواقب به چشم هم دیده نشن وجود دارن. اصلا شما چه مجوزی برای تعیین حد و مرز اصول اخلاقی دارید؟ میخواید یک عاقبت از حرف دروغی که در این مورد گفتید رو براتون بگم: اگه حتی یه نفر یک صدم درصد به دروغگویی ترغیب بشه گناه اون چند درصد افزوده گردن شماست که این دروغ بزرگ رو گفتید و مسئول دردی که براش پیش میاد هم شما .احساس میکنم بعضی ها سعی دارن همون یه ذره عذاب وجدان مردم نسبت به دروغ رو هم از بین ببرن. درباره اون جمله که گفتید هر کسی بارها دروغ مصلحتی گفته هم باید بگم این اصطلاح هم طرفدارانی برای خودش داره ولی برای یه عده اصلا واژه پذیرفته شده ای نیست.و باید اینم بگم بنا به گفته دانایی ظاهرا کافر همه را به کیش خود پندارد.دروغی که شما در بالا گفتید حتی اگه خدای نکرده این اصطلاح وحشتناک رو تو فرهنگ لغت جا بدیم (چون اصلا مصلحت کلمه اشتباه برای کنار دروغ قرار گرفتنه.) مصلحتی هم نیست.مصلحت اون چیه؟ نکنه اینه که آدم هایی که بعد از دروغ دچار عذاب وجدان یادر آدم های بی وجدان تر ترس از عواقب آزرده کننده میشن اون احساسات بد از وجودشون بره؟ این چه مصلحتیه که میخواید وجدان رو خاموش کنید؟ یا نکنه مثل فتوا های اخلاقی که دادید رای به نابودی وجدان هم جزو مصلحت و اصلاحات شماست؟ نه حق دارید درباره مسائل اخلاقی رای قاطع بدید( اونم چیزی مثل دروغ که از ابتدای خلقت حتی بیشتر کسایی که باهاش زندگی میکردن به ناپاکی اوناعتقاد داشتن) نه کم کردن قدرت وجدان روبعد از گفتن دروغ مصلحتی کار درست و به مصلحتی بدونید.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.
استفاده از مطالب بدونیم فقط برای مقاصد غیر تجاری و با ذکر منبع ، بلا مانع است. تمامی حقوق این سایت متعلق به بدونیم می باشد.
